روز میلادت که می شود ! مبارک است

روز میلادت که می شود ؛ هر سو که می روم پر از ستاره می شود دلم

چه خوب که آمده ای ؛ محبوب ترین حوری خدا !

وقتی آمدی ! زمین گل کرد ... میمون شد آسمانت از تابشت ! خورشید رفت و خوابید ! ماه خجل شد از بودنش !

چه خوب که تابیدی اینگونه روشنک عالم تاب !

نیامدی که نباشی ... آمدی که باشی ! پر از غرور ، قوی ، مصمم و پر از شور و هیاهویِ تفاوت گونه با هر که می شناسی ! بی غم و بی ناله

من که نشناختمت هنوز ... اما می دانم کی حوصله ات سر می رود ! چه آرام آمدی قله سرفراز حوشبختی ، بانوی من ... شیرین ترینم

میلادت که می شود .... شور می شود این تنهایی سازهایِ نا کوکم ! کوک می شود هر چه نا کوکی این سوزها ! تاب می دهد جان خسته ام را

کوک می شود هر چه نا کوک !

....

سبز می شود ... سبز می شود زمین سبز .... عشق می شود زمین عشق .... یار می شوند این بی یارها .... دیوانه می شود بیچاره مجنون دیوانه .... هلاک می شود این مجنون دیوانه هلاک

.... ترانه می شود هر لفظی با نامت ! می بینی چه قد بلند کرده اند اشتیاق واژه ها ... سور و سات کرده اند برای روز میلادت که مبارک بادا