شب عاشقونه

امشب از دست تو از خودم از همه، از همین بار غصه که رو دوشمه
از شب و خاطره این همه دلهره، از همه دنیا سیرم
حال داغون من چشم گریون من، عشقی که عمریه مونده تو خون من
امشب از این همه غم که رو دوش من، من چجوری نمیرم
خونه تاریک و تنها و دلگیر، لحظه های نفسگیر
عاشق ساکتی که شد امشب، از تو و زندگی سیر
دست تو توی دستای اونه، یک شب عاشقونه
من با این درد سنگین رو قلبم، میرسم باز به خونه
دست تو توی دستای اونه، یک شب عاشقونه
من با این درد سنگین رو قلبم، میرسم باز به خونه

امشب از دست تو از خودم از همه، از همین بار غصه که رو دوشمه
از شب و خاطره این همه دلهره، از همه دنیا سیرم
حال داغون من چشم گریون من، عشقی که عمریه مونده تو خون من
امشب از این همه غم که رو دوش من، من چجوری نمیرم
خونه تاریک و تنها و دلگیر، لحظه های نفسگیر
عاشق ساکتی که شد امشب، از تو و زندگی سیر
دست تو توی دستای اونه، یک شب عاشقونه
من با این درد سنگین رو قلبم، میرسم باز به خونه
دست تو توی دستای اونه، یک شب عاشقونه
من با این درد سنگین رو قلبم، میرسم باز به خونه

عاشقی

عاشقی می کنم تو را تا که بمیرم اینگونه و چه ساده خواهم مرد !

اگر آمدی ، بر سر مزارم بیا ... تنهایی ام را با حضورت خراب کن تا شاد شود روحی که مرده شد بی تو

دلتنگت شده ام نا جور نا جور نا جور کاش آغوشت می کشیدم وقتی آمدی .

شیرینترین خوابم

خوبی خواب دیشب این بود که برای اولین بار بغلم کردی !

از خواب که پریدم خیلی بهم سخت گذشت چون شیرین ترین خواب عمرم ، زود تموم شد !

تمام عضلاتم منقبض شده بود ...

تو

می شود آری می شود که این همه زندگی را به یک کلمه خلاصه کرد که وقتی نیست آن زندگی هم نیست ! دو حرف بیشتر ندارد آن ، هم تو !

به سرابی می اندیشم که تو میان آن همهمه ، آرامشی می آوری برای همه زندگی و چه با صلابت می شود دم و بازدم میان این زندگی

و تنها یک فرق است میان حال و آن سراب ؛ وجود تو ! که با آن می شود زنده بود و نبود

....

چه آرامش بخش بود وقتی دزدانه نگاهت کردم وقتی تو نمی دیدیم ! عاشقت بودم ... عاشق بویِ زن ! عاشقت بود ... عاشق صدایِ زن ! عاشق لبخند زن ! عاشق چشمِ زن !

اینجا اعدام صداست ! وقتی که نباشی تو

نمی شود !

سیر که نمی شود دلم از تو ! عجب دل سرکشی دارم ها !

...

هوا که سرد می شود ؛ دلم چقدر تنگ می شود تنگ !

روز میلادت که می شود ! مبارک است

روز میلادت که می شود ؛ هر سو که می روم پر از ستاره می شود دلم

چه خوب که آمده ای ؛ محبوب ترین حوری خدا !

وقتی آمدی ! زمین گل کرد ... میمون شد آسمانت از تابشت ! خورشید رفت و خوابید ! ماه خجل شد از بودنش !

چه خوب که تابیدی اینگونه روشنک عالم تاب !

نیامدی که نباشی ... آمدی که باشی ! پر از غرور ، قوی ، مصمم و پر از شور و هیاهویِ تفاوت گونه با هر که می شناسی ! بی غم و بی ناله

من که نشناختمت هنوز ... اما می دانم کی حوصله ات سر می رود ! چه آرام آمدی قله سرفراز حوشبختی ، بانوی من ... شیرین ترینم

میلادت که می شود .... شور می شود این تنهایی سازهایِ نا کوکم ! کوک می شود هر چه نا کوکی این سوزها ! تاب می دهد جان خسته ام را

کوک می شود هر چه نا کوک !

....

سبز می شود ... سبز می شود زمین سبز .... عشق می شود زمین عشق .... یار می شوند این بی یارها .... دیوانه می شود بیچاره مجنون دیوانه .... هلاک می شود این مجنون دیوانه هلاک

.... ترانه می شود هر لفظی با نامت ! می بینی چه قد بلند کرده اند اشتیاق واژه ها ... سور و سات کرده اند برای روز میلادت که مبارک بادا

یک بار خواب دیدن تو - دوستت دارم

یک بار خواب دیدن تو به تمام عمر می ارزد

پس نگو،نگو که رویای دور از دسترس خوش نیست

قبول ندارم

گر چه به ظاهرجسم خسته است

ولی دل دریایست

تاب وتوانش بیش از اینهاست

دوستت دارم

وتاوان آن هرچه باشد،باشد

دوست خواهم داشت بیشتر از دیروز

باکی ندارم از هیچ کس و هرکس که تورا دارم عزیز...

یه روز از همین روزا روی شب پا می زارم

توی قاب لحظه ها عکس فردا می زارم

تا که خوب خوب بشه زخم های دلواپسی

عشق مرحم می کنم روی دلها می زارم

چه نقاش ماهری !

خدا تو را چه خوب نقاشی کرده است

گونه اش ، گونه ای است که می کَند تنم را وقتی رها می شوی از من

چه استادانه چشمانت خمار گونه شده اند ... می لرزد دلم هنوز

هنوز هم تنم می لرزد ... هنوز هم که ناراحتی فوج فوج جانم را می دهم

زخم من که التیام ندارد هیچ ... اما راضی که می بینمت جان نداشته ام جان می گیرد ... سیر که نمیشوم از هر چه نگاه به تو اما دلم هنوز تاب مقابله با چشمانت را ندارد ! فهمیدی ؛ نه ؟!

...

یک عالمه نگاه سیر ناشدنی ... جانم می خواهد تو را جانم

جانانِ من که شده ای ! فهمیدی ؛ نه ؟!

آرامی چقدر یا آرامشی برای من ... چه دور شدی اما اینگونه که دور شدنت را برای من مجال نیست من هر شب به انتظار دیدن چشمانت زنده ام ... دوست دارم که بخندی شاد باشی تا من باز هم پیش مرگ تمام نا ملایماتت شوم .

...

صدایِ تو چرا جان می دهد جانم را ! نمی دانم هنوز اما می دانم که فهمیدی ؛ نه ؟!

باران که نبارید امروز اما من خوب بارانی ام از تو ؛ همه شورم از تو ؛ همه تابم از تو عطر تنت روح میدهد فضای کوچکم را میدانی ؟

نمیدانم چرا هر چه قرار ماست ، برایِ من تنها به 3 تیک همان ساعت تو می گذرد ! چه زود میگذرد این زمان برای من ، رویی نمانده است ... شرمنده نگاهت شده ام

و خدا تو را چه خوب نقاشی کرده است

وقتی که راه می روی و من آهسته با وجود تو را حس می کنم !

همان که نبینی ام بهتر ؛ دیدی ؛ نه؟!

سور و سات نمی کنم که برایت ! اما اگر می شد لحظه جان می دهم تا ببینم که شادمانه این خمهای ناواردانه این سور و سات را با چشمه ای از آن پهنه قلب بی کرانت آرام خفته ای

و خدا چه موزیانه خوب نقاشی کرده است تو را ! عجب رسمی دارد این استاد زبردست

زینهار

می شود آیا

در سردی اینهمه خانه خالی

....

گام که بر میداری آن قهوه خانه فرحزاد را

میدانم که نیستی با من اما !!! باز هم آرامش را می خواهم

داستانهای کوتاه کوتاه کوتاه کوتاه

عاشقانه ترین نوشته برای من همان نوشته فینیسیتی در انتهای آن کتاب

...

تنگ می شود دلم برای میدان تجریش

تنگ می شود دلم برای صدای تو

سرد می شود چقدر اینجا اما

همه را بی پرده می خواهم

بوی تنت را

خنده ات را نگاه می کنم که نکند نگاهی کنی مرا

...

چقدر سرد می شود این خانه بی تو

نمی یایی ؟