دوست دارم گاهی با موهای طلایی ات وقتی روی تن بلورینت دو چندان می درخشد بازی کنم
آرزویم این است که روزی سرت را روی پهنه ای از این سینه پر درد بگذاری و آرام بخوابی
و چه خوب وقتی که می میرم تنها چشمانم همچون همیشه تو را ببیند
گهگاهی دلم بدجور بوی تنت را می خواهد
هنوز هم تار موی زرینت را دارم ؛ می دانی ! این بار که بیایی در آغوشت خواهم کشید به حتم !
روز آمدنت که میرسد ؛ چه گرم می شود سردی این هوا ؛ صبح می شود هر شبی که برای هر کس هست ! من که تنهایم امشب اما خوشحالم که خوشحالی !
آمدنت را امید که هزار باره شود ! جشن بگیر تنهاترین زیبای من ؛ برقص برقص
بخند و با هر چه خوشی خوشتر باشد آرزویم آن است که نگران خوشبختیت نباشم !
میلادت شکوفه باران
صدای شیپور بودنت کر می کند همه را
پس بگذار تا بمیرم برایت نه چون همه ! بمان همیشه تا خواب نیاید به چشمانم !
کاش یه روزی بیاد که بتونم محکم بغلت کنم بوت کنم و ببوسمت ! دلم خیلی برات تنگ شده خیلی
یاد سهراب بخیر !
با همان باور تلخ ... در همان سوز سبک ... آن همه جمله تهی از مفهوم
گاهی اوقات فقط گاهی ! عاشقانه می گفت
یاد سهراب بخیر که گفت :
" تو مرا یاد کنی یا نکنی
باورت گر بشود ، گر نشود
حرفی نیست
اما
نفسم می گیرد
در هوایی که نفس های تو نیست ! "
فهمیدم چرا ؟
فهمیدم که چرا تو شبیه هیچ کس نیستی !
فهمیدم چرا تو تنها یکه تازه این دلی !
چون تو عشقی !
این است مزه با تبِ تو ! شیرین شیرین به جانم نشسته ای
یادت نرفته است که من هر روز عاشق ترت می شوم !
یادم رفته بود که حتی دوستم نداری تو !
یادم رفته بود .... وای یادم رفته بود
....
صدای نجوایِ کودکی که می پیچد در این کوچه و من هنوز در آغوشش نگرفته ام
چه زود گذشت آمدنت ! چه دیر آمدم ولی !
چشمانت زیباترین چشمانِ دنیاست کاش می توانستم در نگاه شیرینت ذوب شوم ...
چقدر فاصله بین من و توست ! من نزدیک همیشه اما تو همیشه دوری !
نمیایی باز ؟
کاش می شد دنیا را وارونه کرد
تا بیایی تا باز ببینمت ناز بانوی من ... سیر که نمی شود این دل گرفتار من
